Chciałbym opowiedzieć o próbach wyjścia z bezsilności – próbach kontaktu z ziemią, poszukiwania stabilnego punktu, w którym moje życie bardziej harmonijnie mogłoby się wpisać w życie na ziemi, w którym sztuka i działanie mogłyby wspierać się nawzajem.

Bukiet niezapominajek. Zbiór prac z lat 19XX-2023

*"Każdy człowiek miał lub będzie miał okazję żeby otrzymać bukiet
niezapominajek jako wyraz wdzięczności, sympatii. A wiadomo, że
niezapominajki najszybciej więdną.(...)" **

Pelka Atys

Janek Cieślak

Mikołaj Chylak

Rafał Dominik

ehh hahah

Maciek Januszewski

Zuzia Kiksa

Piotr Kopik

Natan Kryszk

Paulina Mirowska

Karo Nowak

Jędrek Owsiński

Anna Rutkowska

Władysław Skoczylas

Łukasz Zbroja

Łukasz Zembaty

*fragment wypowiedzi Władysława Hasiora w programie telewizyjnym „Sam na sam z Hasiorem”, 1974

Nasza rzeczywistość operuje czasem przyszłym uprzednio dokonanym (future anterior tense). Żyjemy w przekonaniu, że utraciliśmy sprawczość i nasza przyszłość jest przesądzona. To sprawia, że nie dbamy już o uwagę i wolę, pozwalając sobie na zaledwie dryfowanie w przewidzianym dla nas świecie.

Wystawa studentek i studentów 2 i 3 roku Wydziału Grafiki z Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Grafiki tworzone były przez nas wiosną 2022 roku, w cieniu wojny w Ukrainie i towarzyszących temu niepokojów. Tęsknota za dzieciństwem i beztroską widoczna jest na naszych pracach. Szukamy wytchnienia w kreacji i syntezy własnych uczuć.

Baza wiedzy o tym, co każdy z nas powinien wiedzieć, a z jakiegoś powodu stanowi temat tabu.

Źródłem sztuki jest zaangażowanie. Zaangażowanie pozwala wykreować formę i dać wyraz, który ludzi zafascynuje i wzruszy.

Jak żyłoby się roślinom w czasach affluenzy? Czy ich wytrzymałość, nawet sukulentów, które magazynują w sobie wodę i zaopatrzone są w kolce, byłaby w stanie pozwolić im, aby zaadaptować się do nowych warunków, w których nadmiar, przesyt konsumpcji i światowa nadprodukcja, sprawiają, że ich naturalne środowisko ulega deformacji i niszczeniu? Jak żyłoby się ludziom obcując jedynie z niefizycznymi substytutami roślin, które zniknęłyby w następstwie systemowego ekocydu?

Pancerze ochronne, kolce, haki, filtry, trucizny. Ciągłe ulepszanie wyposażenia roślin w walce o przetrwanie daje człowiekowi zdumiewający przykład nieposłuszeństwa, uporu i pomysłowości.

Gdyby nie ogon, wyglądałby jak pies. Lis uchwycony w dynamicznej, nonszalanckiej pozie, gdy drapie się nogą po grzbiecie, jest osią wystawy Idy Karkoszki.

Wystawa prezentuje zrealizowane w ostatnim czasie projekty, które wykorzystują na różne sposoby medium fotografii, przybliżając pozornie odległe podejścia do "robienia" zdjęć — od eksperymentów w ciemni, przez obserwację i dokumentowanie natury, aż po działania postartystyczne i performans dokamerowy.