W 2017 roku grupy uciekinierów i uciekinierek z Czeczeni gromadziły się przy polskiej granicy w Brześciu próbując znaleźć azyl polityczny w naszym kraju. Głównie kobiety z dziećmi uciekające przed prześladowaniami i torturami reżimu Ramzana Kadyrowa. W trakcie tego kryzysu przeprowadziłem warsztaty rzeźbiarskie z uchodźcami na Białorusi. Wystawie towarzyszą m.in. prace, które są wynikiem naszych wspólnych działań z tamtego okresu.
Aktualny kryzys na granicy dopowiada kolejny rozdział tej historii. Pas ziemi niczyjej, sytuacja zamknięcia w pułapce, w geopolitycznej szczelinie, tworzy topografię wystawy.
Historia zamknięcia w egzystencjalnej i politycznej próżni, w otoczeniu agresywnych bądź obojętnych i odczłowieczających propagand.
Dokumentacja wystawy: Michał Dziurkowski
